Ünlü Macar şairi Miklós Radnóti 5 Mayıs 1909’da doğdu ve 9 Kasım 1944’de sürgün edildiği NAZİ „çalışma kampında” yaşamını yitirdi.
SAVAŞ GÜNLÜĞÜ
PAZARTESİ AKŞAMI
Dehşetin pençesini duyuyorsun yüreğinde
ve bazen sadece uzaklardan gelen bir haber gibi dünya;
çocukluğun artık sadece anılarda, tırmandığın
yaşlı ağaçlarda.
Endişeli sabahlar ve korkunç geceler arasında
savaşın dehşetiyle geçti yarı ömrün,
ve işte şimdi de sana doğrultulan süngünün
hedefinde göğsün.
Rüyalarında bazen kırları görüyorsun,
şiirin oradan beslendi, ve onun özgür dokusu
seninle hep, ve sabah uyandığında
burnunda hala kokusu.
Diken üstündesin her daim, çalışırken bile eğreti.
Ve sanki bir balçık denizinde yaşar gibi
yavaş, becerikli elindeki kalemin, ve
ruhun dipsiz kederin de dibi.
Yeni bir savaşa döndü dünya, aç bulutlar
kemiriyor gökyüzünün çivit mavisini,
ve bastıran kurşunilikte hissediyorsun hıçkıran
genç karının ürkek elini.
(Çeviri: Tarık Demirkan )
HÁBORÚS NAPLÓ
1. HÉTFŐ ESTE
Immár a félelem sokszor sziven érint
és néha messzi hír csak néked a világ;
egyre régibb emlékként őrzik gyermeki
korod a régi fák.
Gyanakvó reggelek s vészes esték között,
háborúk közt élted le életed felét
s most is ellened hajló szuronyok csúcsán
villog a rend feléd.
Még álmaidban néha fölötlik a táj,
verseid hona, hol szabadság illan át
a réteken és reggel, ha ébredsz, hozod
magaddal illatát.
Ritkán, ha dolgozol, félig és félve ülsz
asztalodnál. S mintha élnél lágy iszapban,
tollal ékes kezed súlyosan mozdul és
mindig komorabban.
A világ új háborúba fordul, éhes
felhő falja föl egén az enyhe kéket,
s ahogy borul, úgy féltve átkarol s zokog
fiatal feleséged.